برای دخترم

حنانه جونم، عزیز دلم من و بابایی خیلی دوستت داریم، گل من همیشه بخند، بابا مصطفی میگه وقتی من ناراحتم دل شما درد میگیره، آخه چیکار کنم که وقتی دل شما درد میگیره قلب منم درد میگیره، گل من شما بخند که همه ی دنیا بخنده، منم بخندم

عاقبت در یک شب از شب های دور کودک من پا به دنیا می نهد آن زمان بر من خدای مهربان نام شور انگیز مادر می نهد   خدایا من لایق مادر بودن نبودم و دریغ که این را نمی دانستم...   ...

خدایا شکرت دلمشغولی هایم را به پای ناشکری ام نگذار ...

چهل روزگی حنانه ست ... من خیلی امیدوار شده ام به این عدد 40! بلکه این کولیک بدجنس دست از سر دخترکم بردارد! ...وقتی به سراغ دخترم می آید نمی دانم چرا به حرفهای عزیز که فکر می کنم آرام می شوم...عزیز سواد زیادی ندارد ولی به اندازه ی دنیا آرامش دارد...

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت " او یقینا پی معشوق خودش می آید " پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود " مطمئنا که پشیمان شده برمی گردد " عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز ...

خدایا کمکم کن ساعت دو و نیم شبه. دخترکم توی بغلمه. هر از چندگاهی از درد بیدار میشه و گریه میکنه. حنانه جانم از سه چهار ساعت پیش همینطور در حال گریه ست.  مامان از فرط خستگی انگار بیهوش شده. خیلی  دلم گرفته. احساس تنهایی میکنم. دلم میخواد بلند بلند گریه کنم. ولی... با خودم عهد بستم صبور باشم، برخلاف زندگی گذشته ام. به خودم قول دادم دیگران را هنگام ناراحتی ام اندوهگین نسازم. خدایا دلم را وسعت ببخش

یادم باشه من مسئول تربیت دخترم هستم و خودم در این مورد تصمیم گیری می کنم.  نمیخوام جزو مادرهای با اعتماد به نفس ضعیف باشم که نمیتونن خودشون در مورد نگهداری و تربیت فرزندشون تصمیم گیری کنن. از پیشنهاد دیگران در مورد تربیت و نگهداری دخترم استقبال می کنم ولی در صورتی که از نظر من و پدرش درست نبود با احترام ردش می کنم حتی اگر از سوی نزدیکترینهایم باشد. طوری رفتار نمی کنم که دخترم بین خانواده ی من و پدرش، یکی را ترجیح دهد (کاری که اکثر مادرها انجام می دهند!). هیچ کس حق ندارد بر خلاف میلم دخترمو از بغل من بگیرد مگر اینکه خودم بخوام. من باید شاد باشم تا دخترم شاد باشد. حنانه ام مادر غمگین و افسرده نمی خواهد. تا بعد...   ...

مادرم اکنون که خود حس مادری را تجربه می کنم تو را می ستایم ای دریای بیکران محبت دستت را می بوسم که در ناتوانی ام دخترم را چون دخترت عاشقانه در آغوش کشیدی  دیدم که شب ها از فرط خستگی چشمانت بر هم میرفت ولی لالایی زمزمه می کردی تا فرزندم به خواب رود تو را می ستایم ای زیباترین واژه ی زندگی ام که هیچ مادری را ندیدم از خود گذشته تر از تو همیشه کنارم باش  

شب های کولیک، بی تو ، سخت می گذرد

حالا که یک ماه از آمدن دخترکم گذشته خیلی چیزها عوض شده اند، قبل تر ها شاید مهم ترین دغدغه ی زندگی مشترکمان برای من این بود که آیا من برای محمد مصطفی همان زهرای سابقم؟ دلم می خواست همیشه مثل روزهای اول زندگیمان دوستم بدارد، اگر روزی حس می کردم علاقه اش به من کمتر شده، گرچه در عمق وجودم می دانستم نشده، آن روز تبدیل می شد به یکی از تلخ ترین لحظات زندگی ام. حالا دیگر من یک مادرم...بعد از گذشت یک ماه از آمدن حنانه ام چند وقتی ست که کم کم حسی متفاوت جای آن همه احساسات غریب دخترانه را برایم می گیرد. حس مادرانه . حالا دیگر از عشق پدرانه ی محمد مصطفی به حنانه است که مسرور و شاد می شوم. دیگر مدام در تکاپوی ارزیابی علاقه اش نسبت به خودم نیستم و ای...